HUILEN

Huilen in het aangezicht van Allah, geen onmogelijke taak

Door: Abdul Malik Mujahid, www.soundvision.com
Vertaald door : Team Moslima


Wanneer was de laatste keer dat jij huilde? Dan heb ik het niet over die paar zilte waterdruppels, of een zeldzame traan afkomstig uit je ogen toen je toeschouwer was van een tragische gebeurtenis.
Ik heb het over warme tranen afkomstig uit het hart. Tranen die je gezicht prikken, omdat ze er al zolang zaten dat de bitterheid ervan in je huid bijt. Wanneer was de laatste keer dat je huilde als een baby?

Aisha, moge Allah tevreden over haar zijn, vertelde het volgende: tijdens de laatste tien dagen van de Ramadan had de Profeet, v.z.m.h., de gewoonte om zijn riem strakker aan te binden, de gehele nacht te bidden en zijn familie te wekken voor de nachtgebeden (al-Boekhari en Moeslim).
Bijna twee derde van Ramadan zijn voorbij. Wij, machteloze mensen, zullen binnenkort uitkijken naar de Nacht van het Lot (laylat al-qadr), waarvan gezegd wordt dat we hem in de laatste tien nachten van Ramadan moeten zoeken.
Aisha vertelde dat de Profeet zei: kijk uit naar laylat al-qadr in de oneven nachten tijdens de laatste tien nachten van Ramadan (al-Boekhari).

We kunnen het ons niet veroorloven niet te huilen ten overstaan van Allah, de Genadige, de Alziende.
Tranen vloeien wanneer we ons herinneren hoezeer Allah ons heeft gezegend en hoe vaak we Allah ongehoorzaam zijn geweest.
We kunnen Allah nooit net zoveel terug geven als Hij ons gaf en toch gaan we opvallend genoeg weer gewoon door met het begaan van zonden, of ze nu groot of klein zijn;
belasteren, anderen pijn doen, niet opkomen voor de waarheid, slecht omgaan met onze familie, liegen, goede daden verrichten om ermee te pronken, bedriegen, noem maar op.

Allah biedt altijd een uitweg voor onze problemen en verlicht onze lasten. En toch zijn we Hem ongehoorzaam en zien we Zijn genade als iets vanzelfsprekends.
Abdullah ibn Omar, moge Allah tevreden over hem zijn, zei dat als hij mocht kiezen, hij liever in staat was twee tranen te laten uit vrees voor Allah, dan duizend dinar te schenken als liefdadigheid.
En dit voorbeeld is veelzeggend, want als er een man is waarvan men zou denken dat hij niet zou huilen, dan is het wel Omar, moge Allah tevreden over hem zijn.
Hij stond bekend om zijn kracht, onbevreesdheid en onverzoenlijkheid als het ging om zaken die met geloof te maken hadden. Toch vertelde Abdallah ibn Isa dat Omar twee zwarte vegen op zijn gezicht had omdat hij onophoudelijk had gehuild.
Hij vreesde Allah zozeer dat hij op een dag zei: " Als er iemand vanuit de hemelen verkondigde dat iedereen het Paradijs binnen mocht gaan behalve een persoon, dan zou ik vrezen dat ik die ene persoon was".
Omar was een van de sterkste gelovigen. Toch huilde hij en vreesde hij Allah. En Aboe Bakr stond gewoonweg bekend om zijn huilen. Deze mensen hielden ervan om overdag mensen tot dienst te zijn en brachten de nachten door Allah smekend dat Hij de mensheid zou redden. Moge Allah tevreden over hen zijn.

Laten we hier dieper over nadenken en bidden dat we ons hier bewust van worden en bidden om vergiffenis voor onze zonden, als ook voor zachtheid in onze harten. Als de dappere en vrome Omar het deed, dan hebben wij het zelfs veel meer en dringender nodig.
De mensheid is onrustig. Door met onze harten contact met onze Schepper te zoeken en te smeken om Zijn genade aan Zijn schepping, zullen we dichter tot Hem komen en ook tot onze medemensen.