Salem halikoem wa rahmatulah wa barakatoe
Met veel plezier lees ik altijd de verhalen van de meiden (vrouwen)
die zich tot dit prachtige geloof hebben bekeerd Marchallah.
Ik zelf ben moslima geworden toen ik 16 jaar was, Al Hamdoelilah.
Waarom?? Ja, eigenlijk heb ik daar maar een antwoord op het was Moektab,
het was gewoon zo.
Ik geloof dat dit het ware geloof is, dat Allah (swt) de Enige is
en dat Hij ons heeft geschapen en dat niets gebeurt zonder dat Hij
het wil.
Mijn ouders waren gescheiden toen ik 9 jaar oud was en we gingen van
het dorp verhuizen naar de grote stad. Mijn moeder trouwde opnieuw
en ik kreeg een islamitische vriendenkring (dat waren eigenlijk de
enige vrienden die ik had), ik ging veel met hen om en ik kreeg intresse
in de islam.
We hadden een Nederlandse buurvrouw die met een Turkse man was getrouwd.
Ik kwam veel bij haar over de vloer en zij zag mijn interesse en zij
gaf me boeken.Voor mij klopte het hele verhaal gewoon.
Toen ik jong was heb ik op een Christelijke basisschool gezeten maar
tijdens de godsdienstlessen dacht ik altijd: er mist iets. Toen ik
met de islam in aanraking kwam dacht ik ja, dit is het. Op mijn 16
de ben ik dus bekeerd. Het gevoel is niet te omschrijven het licht
dat je in je hart voelt de blijdschap,de rust het gevoel dat je nu
je plek hebt gevonden SubhanAllah. De zusterschap die iedereen voelt,
je voelt je met elkaar verbonden , je voelt je nooit alleen SuhannAllah.
Toen ik was bekeerd was het nog wel stiekem hoor, ik durfde niks te
vertellen aan mijn moeder. Met mijn vader had ik geen contact meer.
Het feit dat ik anders ging eten maakte mijn moeder niet uit, ik had
namelijk alle trucjes bij mijn grote broer afgekeken. Toen mijn broer
wat jonger was ging hij ook een tijdje om me moslimjongens en verdiepte
hij zich ook in de islam. Hij heeft zelfs een keer de ramadan meegevast,
hij vertelde aan mijn moeder dat hij wel graag wou weten hoe zij zich
voelden. Jammer genoeg is bij hem de islam niet in zijn hart gekomen
en heeft de sjitaan het gewonnen. Ik zei dus tegen mijn moeder dat
ik liever geen varkensvlees meer at omdat ik daar pukkels van kreeg,
dus elke avond als ik thuis at kreeg ik een stukje kipfilet. Later
wou ik dat ook niet meer en vermijdde het thuiseten. Ik ging veel
werken had een bijbaantje en zei altijd dat ik daar al had gegeten
of ik zou bij mijn vriendin eten of als mijn moeder eten had bewaard
at ik alleen de groenten enzo maar vlees liet ik liggen.
Toen ik 17 jaar was ben ik met mijn vriendin naar Marokko op vakantie
gegaan en ben zo in contact gekomen met mijn man Al Hamdoelilah. Het
jaar daarna zijn we getrouwd.
Mijn moeder was er niet zo blij mee maar ik was vast in mijn besluit.
Ik was 18 jaar, dus niemand kon me tegenhouden. Dat ik moslima was
vond mijn moeder niet zo erg, maar er om te springen zat ze ook niet.
Eigenlijk denkt ze, tot op de dag van vandaag, dat ik pas moslima
ben geworden toen ik met mijn man ben getrouwd. Waarom ik het haar
niet heb verteld, ach het kwam er niet van en nu vindt ik het niet
meer belangrijk, waarom oude koeien uit de sloot halen.
Ik was 20 jaar toen ik mijn eerste zoontje kreeg nu is hij, Tbarkalah,
alweer bijna 14 jaar, wat gaat de tijd toch snel. Ik heb in totaal
3 zoontjes. Ondanks dat ik al zo lang moslima ben, groeit mijn Iman
nog steeds, elke dag leer je weer iets anders ik denk dat je nooit
uitgeleerd raakt.
Inchallah zal ik snel met mijn man de Umrah verrichten.
Dit is eigenlijk mijn verhaal, niet heel spannend en het komt veel
overeen met andere zusters.
Salem halikoem wa rahmatulah wa barakatoe,
Mirjam
Maart 2012
Wilt u reageren op dit verhaal? Mail naar: webmaster@moslima.nl
onder vermelding van: Mirjam