Geschreven door: Altaf Husain
Vertaald door: Team Moslima.nl

De laatste tijd spreekt iedereen over de familie. Er zijn mensen die opscheppen over het feit dat de traditionele familie, je weet wel met een moeder, een vader en een paar kinderen, tegenwoordig weer veel voorkomen.
Dan zijn er ook mensen die beweren dat er een zekere toename is van het aantal niet-traditionele families, met een gescheiden moeder, haar kinderen uit haar eerste huwelijk, haar inwonende vriend met zijn eigen kinderen uit zijn eerste huwelijk en hun gezamenlijke huisdieren van al hun voorgaande relaties.
Dan zijn er ook nog de echt, echt niet-traditioneel families, een moeder, een stiefmoeder en hun kinderen van voorgaande mislukte huwelijken.

Veel te lang waren moslims toeschouwers, de mensen aan de kantlijn, toekijkend terwijl verschillende maatschappelijke ontwikkelingen zich uitspreidden, altijd maar denkend: dat zijn de westerse problemen, die alleen de westerse niet-moslims aanraken. Maar iedere keer weer, moesten we van onze zelfgemaakte voetstukken afklimmen om te leren omgaan met de feiten, zij het dat de inspanningen pas geleverd werden als het al te laat was.
Zij zeiden dat het drugs misbruik een groot probleem was, Wij zeiden vanaf de kantlijn: Al-hamduli-llah, dat heeft niet echt betrekking op ons. We hadden geen gelijk.
Zij zeiden dat scheidingen een groot probleem waren. Weer zeiden wij, dat heeft niet echt betrekking op ons. Wij hadden geen gelijk.
Zij zeiden dat huiselijk geweld een groot probleem was. We hielden vol, dat het op ons geen betrekking had. En weer, hadden we geen gelijk.
En nu heb ik een sterk vermoeden, dat de naïeve kijkers onder ons weer hetzelfde "dit heeft geen betrekking op ons"- logica zullen gebruiken om aan te geven dat de laatste ontwikkeling met betrekking tot het opgroeien in een eenoudergezin weer niets met ons te maken heeft.
Dan durf ik te zeggen dat we weer ontzettend fout zullen zitten wanneer we aannemen dat dit niet op ons van betrekking is en dat moslims hierbij niet betrokken zijn.

Voor de broeders: wanneer je wilt weten of er meer één ouder gezinnen onder moslims komen, breng maar eens wat tijd door in de moskee. Praat eens met die kleine mensjes die rond rennen en jouw rust verstoren wanneer je de mooie verzen uit koran overdenkt. Je zult verbaasd zijn wanneer je zelfs in jouw eigen moskee zult ontdekken dat er een kleine jongen is die alleen maar door zijn moeder wordt opgevoed.
Laten we deze kleine jongen eens Ali noemen. Praat met hem, luister naar zijn levensverhaal. Hij zal misschien slechts 9 jaar zijn, maar hij heeft al wel veel levenservaring. Voor hem is het simpel. Zijn vader wilde met iemand trouwen van "thuis" en dus verliet hij zijn moeder, die volgens Ali’s vader "te westers" was. Dus nu, wordt Ali heen en weer geschoven in de weekends. Hij verblijft door de week bij zijn "westerse" moeder en hij brengt zijn weekends door bij zijn vader met een nieuwe moeder van "thuis" die hij niet kan verstaan, laat staan dat zij begrijpt wat er omgaat in een klein moslimjongetje die opgegroeid is in het Westen.

Zusters, praat eens met een van die kleine mensjes die in jouw gedeelte van de moskee rondlopen. Je zult schrikken wanneer je er achter komt dat er kleine moslimmeisjes zijn waarvan de moeder lang geleden wegging.
Praat eens met het kleine meisje van 13 jaar, laten we haar Aisha noemen. Kijk in haar ogen. Kijk verder dan haar nerveuze gegiechel. Vraag Aisha hoe ze zichzelf iedere avond in slaap krijgt. Zij zal vertellen dat ze elke avond om haar moeder huilt. Ze doet smeekbedes en vraagt aan God (de Almachtige, de Verhevene) om haar moeder terug te brengen. Waarom? Aisha’s moeder is weggegaan bij haar vader na een ruzie over het combineren van een carrière en ouderschap. Nu voedt haar vader haar alleen op. Hij zal binnenkort wel weer opnieuw trouwen.
Aan het eind van elk weekendbezoek aan haar moeder, vraagt Aisha haar waarom ze niet terugkomt naar huis en naar haar vader?
Haar moeder antwoordde een keer, dat ze carrière wil maken en dat ze eigenlijk helemaal nog niet toe was aan het huwelijk. Haar ouders hadden haar gedwongen om te trouwen. En dat ze helemaal nog niet klaar was om moeder te worden. Jij was eigenlijk een ongelukje. Een ongelukje? Aisha begrijpt het niet. Wat denk je dat er gaat gebeuren met Aisha?

Het is niet makkelijk om toe te geven dat moslims in het Westen niet "beschermd" worden tegen de uitdagingen die de niet-moslim families moeten aangaan.
De echte uitdaging is dat we aanvaarden dat de realiteit van deze beproevingen ook ons betreffen, en om dan te bedenken hoe we hier mee om moeten gaan.
De moslim-familie heeft een potentieel om een sterke en hechte aanvulling in onze maatschappij te zijn.
Echter, dit betekent dat we een tweevoudig programma in onze moskeeën en islamitische centra zullen moeten presenteren.
Aan de ene kant moeten we de noden van de ouders aanspreken. Allochtone en autochtone ouders krijgen dagelijks te maken met grote uitdagingen voor wat betreft het opvoeden van hun kinderen. Cursussen voor ouders zullen moeten worden ontwikkeld met het doel om ouders te trainen, en in sommige gevallen te her-trainen, in hoe ze hun rol als ouder het beste kunnen vervullen.
Aan de andere kant, moeten we ook de noden van de kinderen niet over het hoofd zien. We moeten de kinderen heroriënteren op hun plichten ten opzichte van hun ouders, maar ook op hun rechten als kinderen.
En op sommige punten, moeten er gezamenlijke bijeenkomsten worden georganiseerd waar zowel ouders als kinderen bij aanwezig zijn. Dan, en alleen dan, kunnen we zeggen dat we effectief omgaan met de realiteit om ons heen.

Totdat we ons beginnen te realiseren dat onze families net zo kwetsbaar zijn voor scheidingen, misbruik en verwaarlozing als andere niet-moslim families, zullen we blijven leven met de illusie dat Ali en Aisha net zo zijn als alle andere kinderen.
Dat zijn ze dus niet.
Vraag jezelf af hoe jij het zou hebben afgebracht als je in Ali’s schoenen had gestaan, met twee moeders met verschillende achtergronden.
Of in het geval van Aisha, hoe moet ze proberen om iets van zichzelf te maken, met de kennis dat de meest speciale persoon op deze aarde voor haar, haar moeder, haar niet anders ziet dan een ongelukje.

Het is onze gemeenschappelijke plicht om de familie weer op te bouwen. Wij moeten allemaal verantwoordelijk zijn voor Aisha en Ali. Wij zijn verplicht om ervoor te zorgen dat zij op zullen groeien als rechtgeaarde moslims die later op hun beurt weer zullen bijdragen aan het welzijn van onze gehele gemeenschap.