Islam: Een plaats van tolerantie, geen fanatisme
Geschreven door: Yusuf Islam (voorheen
Cat Stevens), op 20 september 2001
Vertaald door: Team Overgave/Moslima.nl
Door mediaspeculatie werd na de weerzinwekkende terroristenaanslag op Amerika (9 september 2001) met de vinger gewezen naar moslims en de Arabische wereld. Dit betekende dat gewone burgers van de VS en andere westerse landen een gemakkelijk prooi werden voor de anti-geloofs hooligans. Schandalig. Triest; het ziet er naar uit dat de laatste gruwel die de VS trof veroorzaakt werd door mensen van Midden-Oosterse afkomst en dragers van Islamitische namen.
Nogmaals, schandalig. Dit is alleen maar meer brandstof voor haat tegenover een religie en mensen die niets te maken hebben met deze gebeurtenissen. Dat is de reden waarom ik wat fundamentele feiten wil uitleggen over de nobele weg die we de Islam noemen. Voordat (mag God het behoeden) een volgende ramp plaats vindt. Ditmaal gericht tegen moslims.
Ik trad tot de Islam rond mijn twintigste jaar, gedurende mijn zoekende periode als een dwalende popster. Ik vond een religie die wetenschappelijk denken en spirituele realiteit samen deed smelten in een verenigd geloof. Een geloof ver verwijderd van geweld, vernietiging en terrorisme. Eén van de eerste opvallende dingen die ik leerde in de Koran was dat de naam van het geloof uit het woord salaam (vrede) komt.
Ver van de Turks-Arabisch gecentreerde boodschap die ik verwachte, presenteerde de Koran een geloof in het universele bestaan van God, één God voor allen.
Het discrimineert de mensen niet; het zegt dat we van kleur mogen verschillen en onze afkomst vinden in verschillende stammen, maar we zijn allen mens en “de beste van de mensen zijn de meest Godvrezend”.
Vandaag, als een moslim, ben ik geheel van mijn stuk gebracht door de verschrikking van de recentelijke gebeurtenissen; het gezicht van de dood en het onverschillig doden, waar we allen getuigen van waren, heeft de mensheid een behoorlijke deuk in haar zelfvertrouwen gegeven. Terreur op een dergelijke schaal heeft invloed op iedereen op dit kleine planeetje. Niemand is vrij van de bijverschijnselen. En toch moeten we niet vergeten dat een dergelijk soort geweld bijna dagelijks voorkomt in sommige van de moslimlanden; het moet niet erger gemaakt worden door wraakacties op nog meer onschuldige families en gemeenschappen. Samen met de meeste moslims, voel ik dat het mijn plicht is iets duidelijk te maken. Dat dergelijke gedirigeerde daden van onbegrijpelijke slachtpartijen niets te doen hebben met de geloofsovertuigingen van de meeste moslims. De Koran verklaart specifiek:
“Wie iemand doodt, anders dan voor doodslag of wegens verderf zaaien op de aarde, is alsof hij de gehele mensheid gedood heeft en wie iemand laat leven is alsof hij de gehele mensheid leven heeft geschonken” Koran 5: 32
De Koran waaruit onze jonge mensen leren, is vol met verhalen en lessen van de geschiedenis van de mensheid als geheel. Er wordt verwezen naar het Evangelie en de Torah; Jezus en Abraham worden vermeld. Sterker nog, er wordt meer melding gedaan in de Koran over de profeet Mozes dan in welk ander heilige schrift. Het erkent het vreedzaam naast elkaar leven van andere geloven, en hiermee wordt dan ook erkend dat andere culturen in vrede samen kunnen leven.
“Er is geen dwang in religie,” ( 2:256,) staat er geschreven, wat betekent dat mensen zich niet verplicht moeten voelen om van geloof te veranderen. Ergens anders staat geschreven,”Aan jou, jouw geloof, aan mij het mijne.” (109:6) Respect voor religieuze waardes en rechtvaardigheid staat aan de kern van de Koran.
De geschiedenis van de Koran die we aan onze jeugd leren, levert voldoende voorbeelden van interreligieuze en internationale relaties; en hoe samen te leven.
Echter, sommige extremisten nemen elementen van de heilige geschriften en plaatsen deze buiten context.
Zij handelen als individu. Wanneer zij niet bijeen kunnen komen als onderdeel van een politieke structuur of consultatief proces, dan zie je dat deze andersdenkende facties hun eigen regels maken. Dit is in strijd met de geest van de Koran. De Koran eist dat zij die erkend worden als bevelhebbend over de moslims gezamenlijk moeten overleggen aangaande de zaken van de gemeenschap. Er is een heel hoofdstuk hierover in de Koran "Shura". Gemeenschappelijk welzijn staat centraal in het mensenleven, vandaar dat er een concept in de islam is dat istihsaan genaamd wordt. Dit betekent “kijken naar het gemeenschappelijk goed.” Hoewel de Koran een wet voorschrijft, moeten geleerden ook de omstandigheden in ogenschouw nemen. Soms betekent dat, dat een keuze gemaakt moet worden tussen de minder kwade of zelfs tijdelijk de wetgeving ingetoomd moet worden, indien noodzakelijk. Bijvoorbeeld, een persoon die een brood steelt gedurende een hongersnood wordt niet als dief berecht.
Ooit schreef ik een lied, “Where do the children play? (Waar zullen de kinderen spelen?)”Ons medeleven en gedachten gaan uit naar de families van hen die hun leven lieten in deze tragische daad van geweld, en ook voor hen die gewond raakten. Echter, het leven gaat verder. Kinderen moeten nog steeds kunnen spelen, en mensen moeten leven. Zij moeten meer leren over hun buren zodat onwetendheid niet nog meer blinde fanatisme kweekt.
Matigen is onderdeel van het geloof, dus zij die de moslimscholen beschuldigen van het aanmoedigen van fanatisme, zouden meer moeten leren over de islam. De Profeet (zegen van God en vrede zij met hem) zei, “Geruïneerd zijn zij die overdreven en overmatig streng zijn in het geloof” en, “Een gelovige valt zijn geloof niet af zolang hij niet op illegale wijze iemand vermoordt”. Dergelijke kennis en woorden van leiding zijn vreselijk nodig in deze tijd om feit van bedrog te kunnen onderscheiden. En om de eigen definitie van de laatste Profeet (zegen van God en vrede zij met hem) te kunnen herkennen, van wat een persoon representatief maakt, of anders, het geloof dat hij beleefde en datgene wat wij proberen te onderwijzen.
20 september 2001
Vertaald door: Team Overgave/Moslima.nl
Door mediaspeculatie werd na de weerzinwekkende terroristenaanslag op Amerika (9 september 2001) met de vinger gewezen naar moslims en de Arabische wereld. Dit betekende dat gewone burgers van de VS en andere westerse landen een gemakkelijk prooi werden voor de anti-geloofs hooligans. Schandalig. Triest; het ziet er naar uit dat de laatste gruwel die de VS trof veroorzaakt werd door mensen van Midden-Oosterse afkomst en dragers van Islamitische namen.
Nogmaals, schandalig. Dit is alleen maar meer brandstof voor haat tegenover een religie en mensen die niets te maken hebben met deze gebeurtenissen. Dat is de reden waarom ik wat fundamentele feiten wil uitleggen over de nobele weg die we de Islam noemen. Voordat (mag God het behoeden) een volgende ramp plaats vindt. Ditmaal gericht tegen moslims.
Ik trad tot de Islam rond mijn twintigste jaar, gedurende mijn zoekende periode als een dwalende popster. Ik vond een religie die wetenschappelijk denken en spirituele realiteit samen deed smelten in een verenigd geloof. Een geloof ver verwijderd van geweld, vernietiging en terrorisme. Eén van de eerste opvallende dingen die ik leerde in de Koran was dat de naam van het geloof uit het woord salaam (vrede) komt.
Ver van de Turks-Arabisch gecentreerde boodschap die ik verwachte, presenteerde de Koran een geloof in het universele bestaan van God, één God voor allen.
Het discrimineert de mensen niet; het zegt dat we van kleur mogen verschillen en onze afkomst vinden in verschillende stammen, maar we zijn allen mens en “de beste van de mensen zijn de meest Godvrezend”.
Vandaag, als een moslim, ben ik geheel van mijn stuk gebracht door de verschrikking van de recentelijke gebeurtenissen; het gezicht van de dood en het onverschillig doden, waar we allen getuigen van waren, heeft de mensheid een behoorlijke deuk in haar zelfvertrouwen gegeven. Terreur op een dergelijke schaal heeft invloed op iedereen op dit kleine planeetje. Niemand is vrij van de bijverschijnselen. En toch moeten we niet vergeten dat een dergelijk soort geweld bijna dagelijks voorkomt in sommige van de moslimlanden; het moet niet erger gemaakt worden door wraakacties op nog meer onschuldige families en gemeenschappen. Samen met de meeste moslims, voel ik dat het mijn plicht is iets duidelijk te maken. Dat dergelijke gedirigeerde daden van onbegrijpelijke slachtpartijen niets te doen hebben met de geloofsovertuigingen van de meeste moslims. De Koran verklaart specifiek:
“Wie iemand doodt, anders dan voor doodslag of wegens verderf zaaien op de aarde, is alsof hij de gehele mensheid gedood heeft en wie iemand laat leven is alsof hij de gehele mensheid leven heeft geschonken” Koran 5: 32
De Koran waaruit onze jonge mensen leren, is vol met verhalen en lessen van de geschiedenis van de mensheid als geheel. Er wordt verwezen naar het Evangelie en de Torah; Jezus en Abraham worden vermeld. Sterker nog, er wordt meer melding gedaan in de Koran over de profeet Mozes dan in welk ander heilige schrift. Het erkent het vreedzaam naast elkaar leven van andere geloven, en hiermee wordt dan ook erkend dat andere culturen in vrede samen kunnen leven.
“Er is geen dwang in religie,” ( 2:256,) staat er geschreven, wat betekent dat mensen zich niet verplicht moeten voelen om van geloof te veranderen. Ergens anders staat geschreven,”Aan jou, jouw geloof, aan mij het mijne.” (109:6) Respect voor religieuze waardes en rechtvaardigheid staat aan de kern van de Koran.
De geschiedenis van de Koran die we aan onze jeugd leren, levert voldoende voorbeelden van interreligieuze en internationale relaties; en hoe samen te leven.
Echter, sommige extremisten nemen elementen van de heilige geschriften en plaatsen deze buiten context.
Zij handelen als individu. Wanneer zij niet bijeen kunnen komen als onderdeel van een politieke structuur of consultatief proces, dan zie je dat deze andersdenkende facties hun eigen regels maken. Dit is in strijd met de geest van de Koran. De Koran eist dat zij die erkend worden als bevelhebbend over de moslims gezamenlijk moeten overleggen aangaande de zaken van de gemeenschap. Er is een heel hoofdstuk hierover in de Koran "Shura". Gemeenschappelijk welzijn staat centraal in het mensenleven, vandaar dat er een concept in de islam is dat istihsaan genaamd wordt. Dit betekent “kijken naar het gemeenschappelijk goed.” Hoewel de Koran een wet voorschrijft, moeten geleerden ook de omstandigheden in ogenschouw nemen. Soms betekent dat, dat een keuze gemaakt moet worden tussen de minder kwade of zelfs tijdelijk de wetgeving ingetoomd moet worden, indien noodzakelijk. Bijvoorbeeld, een persoon die een brood steelt gedurende een hongersnood wordt niet als dief berecht.
Ooit schreef ik een lied, “Where do the children play? (Waar zullen de kinderen spelen?)”Ons medeleven en gedachten gaan uit naar de families van hen die hun leven lieten in deze tragische daad van geweld, en ook voor hen die gewond raakten. Echter, het leven gaat verder. Kinderen moeten nog steeds kunnen spelen, en mensen moeten leven. Zij moeten meer leren over hun buren zodat onwetendheid niet nog meer blinde fanatisme kweekt.
Matigen is onderdeel van het geloof, dus zij die de moslimscholen beschuldigen van het aanmoedigen van fanatisme, zouden meer moeten leren over de islam. De Profeet (zegen van God en vrede zij met hem) zei, “Geruïneerd zijn zij die overdreven en overmatig streng zijn in het geloof” en, “Een gelovige valt zijn geloof niet af zolang hij niet op illegale wijze iemand vermoordt”. Dergelijke kennis en woorden van leiding zijn vreselijk nodig in deze tijd om feit van bedrog te kunnen onderscheiden. En om de eigen definitie van de laatste Profeet (zegen van God en vrede zij met hem) te kunnen herkennen, van wat een persoon representatief maakt, of anders, het geloof dat hij beleefde en datgene wat wij proberen te onderwijzen.
20 september 2001